เนมิราชชาดกบําเพ็ญอธิษฐานบารมี(4)

ชนเหล่าใดไม่มีเพื่อนสอง อยู่คนเดียว ย่อมไม่รื่นรมย์ ย่อมไม่ได้ปีติเกิดแต่วิเวก ชนเหล่านั้นถึงจะมีโภคสมบัติเสมอด้วยพระอินทร์ ก็ชื่อว่าเป็นคนเข็ญใจ เพราะได้ความสุขที่ต้องอาศัยผู้อื่น

วันนี้วันที่สิบแปดของการเข้าพรรษา : ใจหยุด ใจใส ใจจะสูง

วันนี้วันที่ 18 นับจากวันเข้าพรรษา พรรษานี้เป็น พรรษาแห่งการบรรลุธรรม คือ พระเห็นพระในตัว เณรเห็นพระในตัว โยมเห็นพระในตัว พระในตัวมีอยู่แล้วในศูนย์กลางกายฐานที่ 7 อยู่ในกลางกายของเรา เหนือสะดือขึ้นมา 2 นิ้วมือ ที่เราได้ยินรหัสบ่อย ๆ ว่า 072 ตรงนั้นเป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดของเราเลย สิ่งอื่นไม่ใช่

วันนี้เป็นวันที่ห้าของการเข้าพรรษา : เครื่องมือของพระกับมาร

วันนี้วันที่ 5 ของการเข้าพรรษา 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2546 จากหนังสือบางสิ่งที่แสวงหาโดย พระเทพญาณมหามุนี (ไชยบูลย์ ธมฺมชโย)..

วันนี้วันที่สิบหกของการเข้าพรรษา : นั่งน้อย ไม่ใช่บุญน้อย

วันนี้วันที่ 16 ของการเข้าพรรษา เราผ่านวันเข้าพรรษามาถึงวันที่ 16 แล้ว ให้นั่งสมาธิมากๆ แล้วจะเข้าถึงธรรม เพราะเรานั่งน้อยไม่ใช่บุญน้อย...

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 35

ความริษยานั้น เมื่อมันเข้าครอบงำใจบุคคลใด ก็ย่อมทำให้บุคคลนั้นมีจิตใจคับแคบ ทนไม่ได้เมื่อเห็นผู้อื่นได้ดีมีสุขกว่าตน เร่าร้อนอยู่ด้วยไฟแห่งริษยา จากคนที่มีปัญญามาก มีความสง่าผ่าเผย กลับต้องปิดบังซ่อนเร้นการกระทำที่ไม่ซื่อของตน ก็จะกลายเป็นคนอาภัพไร้ยศศักดิ์ในที่สุด

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 54

ในที่สุดท่านเสนกะจึงตัดสินใจกราบทูลว่า “ขอ เดชะ ใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทฯ พวกข้าพระพุทธเจ้าตระหนักดีว่า ปัญหานี้มิใช่ปัญหาธรรมดา จักต้องมีเงื่อนงำที่ลึกล้ำอยู่พอสมควร ด้วยเหตุนี้ การที่ฝ่าพระบาททรงมีพระราชประสงค์จะทราบคำตอบในทันที จึงเป็นเรื่องที่ยากยิ่งพระพุทธเจ้าข้า”

วันนี้วันที่ 20 ของการเข้าพรรษา : ปัจจัตตัง รู้ได้เฉพาะตน

วันนี้วันที่ 20 นับจากวันเข้าพรรษา พรรษานี้เป็น พรรษาแห่งการบรรลุธรรม วันนี้เรื่องปัจจัตตัง รู้ได้เฉพาะตน...

วันนี้วันที่สิบห้าของการเข้าพรรษา : ใจติดแล้วจะติดใจ

วันนี้วันที่ 15 นับจากวันเข้าพรรษา พรรษานี้เราให้ชื่อว่า พรรษาแห่งการบรรลุธรรม ต้องตั้งใจทำความเพียรกันให้ดี เพราะจะหาช่วงจังหวะอากาศดี ๆ อย่างนี้ไม่ใช่ง่าย ..

ชัยชนะครั้งที่ 6 (ตอนที่ 6 ชนะสัจจกนิครนถ์)

อาสวะเหล่าใดที่ทำให้เศร้าหมอง ให้เกิดภพใหม่ มีวิบากเป็นทุกข์ ให้มีชาติ ชรา มรณะต่อไป บุคคลใดยังละไม่ได้ นั่นแหละเป็นคนหลง แต่ถ้าละกิเลสเหล่านั้นได้แล้ว นับว่าเป็นผู้ตื่นอยู่ทุกเมื่อ

วิธุรบัณฑิตบําเพ็ญสัจจบารมี (3)

รสเหล่าใดมีอยู่ในแผ่นดิน สัจจะเป็นรสที่ยังประโยชน์ให้สำเร็จกว่ารสเหล่านั้น เพราะว่าสมณพราหมณ์ผู้ตั้งอยู่ในสัจจะย่อมข้ามพ้นฝั่งแห่งชาติและมรณะได้